Το παρόν Ιστολόγιο τίθεται προσωρινά σε αναστολή της ενημέρωσής του.
Για οποιοδήποτε θέμα αφορά το σχολείο μας θα ενημερώνεστε από το Ιστολόγιο Ενημέρωσης του Δημοτικού Σχολείου Δύστου, στη διεύθυνση https://dimdystou.blogspot.com/
Επισκεφτήκαμε σήμερα το Ορυχείο και τον ΑΗΣ Αλιβερίου.
Μπροστά μας ξετυλίχτηκε η ιστορία της περιοχής μας, από πολύ παλιά, μέχρι σήμερα.
Η παλιά ατμομηχανή, τα εργαλεία των ανθρακωρύχων, οι φωτογραφίες όσων χάθηκαν στις στοές,
οι ιστορίες και οι μύθοι του χθες,
ενώθηκαν μαγικά με την καινούρια μονάδα φυσικού αερίου.
Το χθες και το σήμερα!
Και κυρίως, οι άνθρωποι που "έχτισαν" αυτό τον τόπο,
σκάβοντας κάτω από τη γη.
Οφείλουμε να θυμόμαστε το χθες και να γνωρίζουμε το σήμερα
αλλιώς το αύριο θα είναι πολύ φτωχό!
Δείτε φωτογραφίες...
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Μάλλιο που μας ξενάγησε στο Μουσείο
και την κ. Παπαδιόχου που μας ξενάγησε στο εργοστάσιο.
Διαβάστε τι έγραψαν τα παιδιά γι αυτή την εκδρομή!
"Όλα μού άρεσαν στην εκδρομή! Περισσότερη εντύπωση μού έκανε που, όπως μας είπε ο κ. Μάλλιος, παλιά όταν χάνονταν ζώα που έπεφταν μέσα στις τρύπες από τις εκρήξεις,
κοντά στο ορυχείο, οι άνθρωποι έλεγαν πως τα άρπαξε η Λάμια του Πρινιά!
Ιδιαίτερα με συγκλόνισε και η αναφορά στα δυο μεγάλα δυστυχήματα στο ορυχείο
που κόστισαν ζωές ανθρώπων, η μία όταν έγινε έκρηξη και κάποιοι δεν πρόλαβαν να βγούν
από τις στοές, κι η άλλη που παρέσυρε εργάτες το ποτάμι που μπήκε στη στοά."
Νίκη, ΣΤ΄ τάξη
"Πέρασα πολύ ωραία στην εκδρομή! Μας μίλησαν για πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και στο Ορυχείο και στο εργοστάσιο. Είναι εντυπωσιακό πόσοι άνθρωποι
δούλεψαν στο ορυχείο και με πόσους κινδύνους και πόσοι δούλεψαν και δουλεύουν
στο εργοστάσιο για να φτάσει το ηλεκτρικό ρεύμα στα σπίτια μας!"
Γιώργος, ΣΤ΄ τάξη
" Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το ορυχείο!Αυτά τα παλιά μηχανήματα, τα βαγόνια, οι αξίνες,
τα τρυπάνια, κι όλα όσα διασώζονται στο χώρο του μουσείου από τότε. Ο προπάππους μου δούλευε
στο Ορυχείο, κι αυτό κάνει όσα είδα πιο σημαντικά!
Στο εργοστάσιο, μού έκαναν πολλή εντύπωση και τα αρχαία λουτρά με τα ψηφιδωτά!"
Αναστάσης, Ε΄ τάξη
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγρότοπων στις 2 Φεβρουαρίου, μοιραστήκαμε με τα παιδιά της Ε΄ και της ΣΤ΄ τάξης τη μεγάλη μας ανησυχία για τη λίμνη του Δύστου, τη δική μας λίμνη! Το πιο όμορφο στολίδι του τόπου μας αργοπεθαίνει! Αργοπεθαίνει μαζί με τα πανέμορφα πουλιά που φιλοξενεί, πνιγμένο στα καλάμια και την αδιαφορία! Οι παλιοί θυμούνται πόσο όμορφη ήταν η λίμνη μας. Μήπως επιτέλους, ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι για να την κάνουμε πάλι έτσι;
Οι μαθητές της Ε΄ και της ΣΤ΄ τάξης είναι πια αποφασισμένοι!
Θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους
για να ενεργοποιήσουν την αγάπη των κατοίκων της περιοχής και
τις δυνατότητες που έχει η δημοτική αρχή
για να ξαναβρεί η λίμνη μας την παλιά της ομορφιά,
για να ξαναβρούν τα πουλιά το πολύτιμο καταφύγιό τους,
για να ξαναβρούν οι κάτοικοι τη λίμνη τους
και οι τουρίστες τον πιο όμορφο προορισμό στο ταξίδι τους!
Η Μιλένα, μαθήτρια της ΣΤ΄ τάξης, έχει όραμα και ξέρει τι πρέπει να γίνει.
"Η λίμνη του Δύστου αποτελεί φυσικό πλούτο για
την περιοχή μας.
Πιο παλιά, αυτή η λίμνη ήταν μια από της ομορφότερες λίμνες
της Ελλάδας, γιατί την περιέβαλαν σπάνια είδη φυτών και δέντρων,
στο εσωτερικό
της υπήρχε αρκετό νερό για να ζουν
διαφόρων ειδών αμφίβια και ψάρια, και επίσης
υπήρχαν
σπάνια, αποδημητικά πτηνά, τα οποία σταματούσαν
για να ξεκουραστούν και
αργότερα να συνεχίσουν το μακρινό ταξίδι τους.
Γι αυτό η λίμνη μας
προστατεύεται στο δίκτυο NATURA 2000.
Πτηνά όπως κύκνοι, πάπιες, γλάροι κ.α έχουν μόνιμη κατοικία στη
λίμνη.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν, η λίμνη του Δύστου έχει
στερέψει από νερό και υπάρχουν καλάμια σε όλη την έκτασή της,
ενώ τα
περισσότερα είδη σπάνιων φυτών και δέντρων έχουν εξαφανιστεί γύρω από αυτή. Το
χειρότερο απ’ όλα όμως είναι, πως άνθρωποι του χωριού μας, αλλά και των
διπλανών χωριών, πηγαίνουν για κυνήγι στη λίμνη αρκετά συχνά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα
όχι μόνο να σκοτώνουν τις πάπιες και τους κύκνους, αλλά και να τρομάζουν τα
«φιλοξενούμενα» πτηνά
τα οποία ίσως δεν ξαναγυρίσουν ποτέ στη λίμνη μας.
Η λίμνη μας κινδυνεύει και πρέπει να
συνεισφέρουμε όλοι στην κοινή προσπάθεια διάσωσής της! Αυτά που έχω να προτείνω
είναι τα εξής:
να φτιάξουμε έναν δρόμο μέσα από τον οποίο θα μπορούν να περνούν
οι πεζοί αλλά και τα αυτοκίνητα και να αξιοποιήσουμε τον χώρο
που υπάρχει
δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη
και να το διαμορφώσουμε ως χώρο
ξεκούρασης.
Επιπλέον να τοποθετήσουμε τραπέζια και καθίσματα,
ώστε να μπορούν
να τρώνε το κολατσιό τους και να ξεκουράζονται
οι τουρίστες. Θα μπορούσαμε να
κόψουμε τα καλάμια από την λίμνη
και να τοποθετήσουμε μέσα σε αυτή βαρκούλες
που οι τουρίστες θα μπορούν να κάνουν βαρκάδα, στη λίμνη μας.
Μια επίσης καλή
ιδέα θα ήταν να φυτέψουμε δέντρα και λουλούδια,
τα οποία να περιβάλλουν την
λίμνη.
Μετά από όλα αυτά, πιστεύω πως η λίμνη θα είναι
και πάλι έτοιμη να γίνει το πιο όμορφοαξιοθέατο
του τόπου μας!"
"Στο βυθό της μουσικής τα ίδια πράγματα σ' ακολουθούν μετουσιωμένα..
Στο βυθό της μουσικής συνταξιδεύουμε"..
Οδ. Ελύτης
Στα πλαίσια της ενότητας "Μουσική" της Γλώσσας Ε΄ Δημοτικού,
τα παιδιά δημιούργησαν τη δική τους ιστορία
πίσω από κάθε πίνακα ζωγραφικής με θέμα τη Μουσική.
Διαβάστε τι έγραψαν..
"Ο Γέρος Κιθαρίστας"
"Ο Γέρος Κιθαρίστας", Πάμπλο Πικάσο
Έργο επηρεασμένο από το θάνατο του στενού φίλου του ζωγράφου,
Κασαγέμας, το 1903. Το έργο δημιουργήθηκε στη Μαδρίτη και
φαίνεται η επιρροή του Ελ Γκρέκο. ΠΗΓΗ:elculture.gr
"Ήταν ένας γέρος, πολύ φτωχός, πολύ αδύναμος, που του άρεσε πολύ
η μουσική της κιθάρας.
Κάθε βράδυ, όταν τα φώτα της πόλης άναβαν, ο γέρος καθόταν
στο πεζοδρόμιο κι έπαιζε την κιθάρα του.
Ένα πρωινό, λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος,είδε ένα φως.
Σταμάτησε να παίζει και πήγε προς τα εκεί.
Ήταν μια γυναίκα. "Έλα κοντά μου του είπε".
Την ακολούθησε.
Οι πρώτοι περαστικοί τον βρήκαν άψυχο στο πεζοδρόμιο,
αγκαλιά με την κιθάρα του"
Ελισάβετ, Ε΄ τάξη
"Λαϊκή Γιορτή"
"Λαϊκή Γιορτή", Ρενέ Μαγκρίτ
Το έργο παρουσιάζει τη γαλήνη και την ελευθερία που οδηγεί η μουσική.
Συνδέει το φυσικό κόσμο με τη μουσική. ΠΗΓΗ: egpaid.blogspot "Σε ένα θέατρο, οι νότες της μελωδικής και χαρούμενης μουσικής σχηματίζουν ένα περιστέρι όμορφο, χαρούμενο, με μεγάλα, άσπρα φτερά που πετά πάνω από τη σκηνή. Ένα άλλο είδος μουσικής, πιο σκοτεινό, πιο μελαγχολικό, πιο θλιμμένο, σχηματίζει έναν άντρα αμίλητο που κάθεται μόνος του στη μέση της σκηνής. Το περιστέρι τον πλησιάζει και προσπαθεί να τον κάνει να πει έστω μια λέξη αλλά μάταια προσπαθεί. Ο άντρα βγάζει το καπέλο του και ο χρόνος παγώνει. Τα ρολόγια σταματούν. Είναι η στιγμή που ο Ρενέ Μαγκρίτ ολοκληρώνει τον πίνακα. Είναι κι αυτός θλιμμένος όπως ο άντρας"
Μιλένα, ΣΤ΄ τάξη
"Ο Γέρος Κιθαρίστας"
"Ο Γέρος Κιθαρίστας", Πάμπλο Πικάσο
Έργο επηρεασμένο από το θάνατο του στενού φίλου του ζωγράφου,
Κασαγέμας, το 1903. Το έργο δημιουργήθηκε στη Μαδρίτη και
φαίνεται η επιρροή του Ελ Γκρέκο. ΠΗΓΗ: elculture.gr
"Ήταν ένας γέρος, πολύ φτωχός, δεν είχε καν σπίτι κι έμενε στο δρόμο. Του άρεσε πολύ η μουσική και ήθελε πολύ να μπορούσε κι εκείνος να παίζει κάποιο όργανο. Μια μέρα, βρήκε στα σκουπίδια μια όμορφη κιθάρα. Την είχε πετάξει μια πλούσια οικογένεια που το παιδί της δεν την ήθελε πια. Ο γέρος την πήρε απαλά στα χέρια του. Κάθισε στο πεζοδρόμιο και σκυμμένος πάνω από την κιθάρα προσπάθησε να παίξει. Μια γλυκιά μελωδία βγήκε από την κιθάρα και το όνειρό του πραγματοποιήθηκε."
Αναστασία, ΣΤ΄ τάξη
προσκαλεί τα σχολεία να λάβουν μέρος στο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό της Πρόγραμμα
«Σχολεία Υπερασπιστές των Παιδιών».
Με κεντρικό σύνθημα: «Δεν μένουμε απαθείς! Όλοι μαζί για τα παιδιά της γης!
Φαγητό, νερό, σχολεία για όλα τα παιδιά. Όχι στη βία και το ρατσισμό.
Ναι στη φιλία και το σεβασμό!»,
απευθύνεται σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης (Προσχολική, Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια) και υλοποιείται σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
Στόχος του προγράμματος είναι η ευαισθητοποίηση των μαθητών/μαθητριών
για τα προβλήματα των συνομήλικών τους στην Ελλάδα και τον κόσμο,
η προώθηση της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού και η ενίσχυση του έργου της UNICEF.
Το σχολείο μας θα συμμετάσχει και φέτος στο πρόγραμμα
Το λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου βρίσκεται 4 χμ βόρεια της πόλης του Αλιβερίου
κοντά στο χωριό Άγιος Λουκάς. Εκεί στην περιοχή Μπρινιάς
η εξόρυξη λιγνίτη γινόταν υπόγεια, ενώ στη παρακείμενη περιοχή Μαρμαρένια
ο λιγνίτης εξορυσσόταν μέσω επιφανειακής εκσκαφής.
Η ύπαρξη του λιγνίτη στην περιοχή ήταν γνωστή από την αρχαιότητα
ωστόσο η βιομηχανική εκμετάλλευσή του πραγματοποιήθηκε κατά τα έτη 1950-1980.
Η υπόγεια, όσο και η επιφανειακή εκμετάλευση των λιγνιτικών αποθεμάτων άρχισε το 1873.
Εξαιτίας μιας πλημμύρας που κατέστρεψε τις επιφανειακές εγκαταστάσεις,
η εξόρυξη σταμάτησε το 1897 για να αρχίσει ξανά μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν, η εξόρυξη λιγνίτη δεν ήταν σταθερή,
εκτός από την περίοδο της γερμανικής Κατοχής (1941-44) όπου εντάθηκε σε μεγάλο βαθμό.
Το 1951 η ΔΕΗ αναλαμβάνει την υπόγεια εκμετάλευση των ορυχείων,
εφαρμόζοντας σύγχρονες και ασφαλέστερες μεθόδους εξόρυξης,
εξασφαλίζοντας την αύξηση της παραγωγής στους 750.000 τόνους το χρόνο.
Από τον χώρο του λιγνιτωρυχείου, που βρίσκεται στην περιοχή Μπρινιάς
και Μαρμαρένια του γειτονικού χωριού Άγιος Λουκάς,
ο λιγνίτης μεταφερόταν μέσω σιδηροδρομικής γραμμής στον Κάραβο Αλιβερίου
όπου χτίστηκε το πρώτο ατμοηλεκτρικό εργοστάσιο της χώρας.
με δυο γεννήτριες των 40.000 Kw.
Η ύπαρξη διαθέσιμων και ικανών λιγνιτικών αποθεμάτων
σε κοντινή απόσταση από το εργοστάσιο,
συνετέλεσε αφενός στη γρήγορη όσο και αποτελεσματική λειτουργία
του ατμοηλεκτρικού εργοστασίου.
Ένα σημαντικό πρόβλημα για τη λειτουργία και την ασφάλεια του ορυχείου
ήταν τα υπόγεια ύδατα της περιοχής.
Η παρουσία μεγάλης ποσότητας νερού από υπόγεια ρεύματα
απαιτούσε τη συνεχή απάντλησή του στην επιφάνεια
ενώ μετά την ολοκλήρωση των υπόγειων και επιφανειακών εξορυκτικών εργασιών
η περιοχή εμφανίζει ένα σύνθετο περιβάλλον
υδρολογικών, γεωχημικών και γεωτεχνικών συνθηκών.
Οι συνθήκες αυτές έχουν μελετηθεί και έχουν προταθεί και μέτρα
για τη μελλοντική ανάπτυξη της περιοχής
κατά τη μετα-εξορυκτική περίοδο.
'Όμως, το δυστύχημα του 1968 ήταν ίσως το πιο χαρακτηριστικό
που στοίχισε τη ζωή σε 7 εργάτες, σημάδεψε τη ζωή του τόπου
και χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη της τοπικής κοινωνίας.
Η εκμετάλευση των αποθεμάτων κρίθηκε οικονομικά ασύμφορη
στις αρχές της δεκαετίας του 1980,
οπότε και σταμάτησε τόσο η υπόγεια όσο και η επιφανειακή εξόρυξη.
Στο χώρο της επιφανειακής εξόρυξης, στην περιοχή Μαρμαρένια,
έχει απομείνει μια μεγάλη κοιλότητα στο έδαφος
που τα υπόγεια νερά της περιοχής έχουν μετατρέψει σε λίμνη.
Οι εγκαταστάσεις του ορυχείου έχουν εγκαταλειφθεί στη φθορά του χρόνου,
εκτός από ένα μικρό τμήμα των κτιρίων που υπήρχαν
και στεγάζουν τις ανάγκες του κλιμακίου μεταλλικών κατασκευών της ΔΕΗ.
Στις παρακείμενες του ορυχείου οικίες, που κατά τα χρόνια της λειτουργίας του
κατοικούσαν δεκάδες εργαζομένων με τις οικογένειές τους,
σήμερα διαμένουν ελάχιστοι.
ΠΗΓΗ: el.wikipedia
ΑΗΣ Αλιβερίου
Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την εκμετάλευση λιγνιτικών κοιτασμάτων
στη χώρα μας άρχισε στο Αλιβέρι (Εύβοια) το 1873.
Δυστυχώς, μια φοβερή πλημμύρα το 1897 κατέστρεψε όλες τις επιφανειακές
και υπόγειες εγκαταστάσεις εξόρυξης.
Η εκμετάλευση ξανάρχισε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1922 η ετήσια παραγωγή έφτασε τους 23.000 τόνους και διατηρήθηκε μέχρι το 1927.
Το επόμενο έτος η εκμετάλευση σταμάτησε για οικονομικούς λόγους.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η ανάγκη εξηλεκτρισμού της χώρας
οδήγησε στην απόφαση κατασκευής ατμοηλεκτρικού σταθμού στο Αλιβέρι,
που θα λειτουργούσε αποκλειστικά με λιγνίτη.
Το 1951 ανέλαβε η ΔΕΗ την υπόγεια εκμετάλευση των Ορυχείων στο Αλιβέρι,
κατορθώνοντας να αυξήσει την παραγωγή σε 750.000 τόνους το χρόνο
και να τροφοδοτήσει μονάδες συνολικής ισχύος 230 MW.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σταμάτησε η λειτουργία του λιγνιτωρυχείου Αλιβερίου.
ΠΗΓΗ: dei.gr
Δυο λόγια κι από εμάς..
Οι μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης του σχολείου μας,
επισκέφτηκαν το Ορυχείο και τον ΑΗΣ Αλιβερίου
στα πλαίσια των δραστηριοτήτων για το μάθημα της Φυσικής ΣΤ τάξης
για την ενέργεια.
Στο ορυχείο κάναμε ένα συγκινητικό ταξίδι στο παρελθόν του τόπου μας
και των ανθρώπων του!
Μέσα από τις φωτογραφίες και τα εκθέματα του μουσείου
κρεμάσαμε τα ρούχα μας, φορέσαμε τις ταυτότητές μας
πήραμε μαζί μας το κλουβί με το καναρίνι
και κατεβήκαμε στις βαθιές στοές!
Όταν βγήκαμε από το Μουσείο, νιώσαμε ευγνωμοσύνη
για το φως του ήλιου
και είπαμε ένα μεγάλο ευχαριστώ
στους ανθρώπους που δούλεψαν, κουράστηκαν
και κάποιοι έχασαν τη ζωή τους εκεί κάτω!.
Στο εργοστάσιο είδαμε το παρελθόν, το παρόν, αλλά και το μέλλον
του τόπου μας!
Πολλά έχουν ειπωθεί και θα ειπωθούν για το εργοστάσιο αυτό.
Σίγουρα πάντως, είναι η ιστορία των πατεράδων και των παππούδων μας
και ο σοβαρότερος λόγος που αναπτύχθηκε οικονομικά η περιοχή μας.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κ. Αίκα που μας ξενάγησε
και μας έμαθε τόσο σπουδαία πράγματα για την ενέργεια