Κυριακή 2 Απριλίου 2017
Το Λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου
Το λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου βρίσκεται 4 χμ βόρεια της πόλης του Αλιβερίου
κοντά στο χωριό Άγιος Λουκάς. Εκεί στην περιοχή Μπρινιάς
η εξόρυξη λιγνίτη γινόταν υπόγεια, ενώ στη παρακείμενη περιοχή Μαρμαρένια
ο λιγνίτης εξορυσσόταν μέσω επιφανειακής εκσκαφής.
Η ύπαρξη του λιγνίτη στην περιοχή ήταν γνωστή από την αρχαιότητα
ωστόσο η βιομηχανική εκμετάλλευσή του πραγματοποιήθηκε κατά τα έτη 1950-1980.
Η υπόγεια, όσο και η επιφανειακή εκμετάλευση των λιγνιτικών αποθεμάτων άρχισε το 1873.
Εξαιτίας μιας πλημμύρας που κατέστρεψε τις επιφανειακές εγκαταστάσεις,
η εξόρυξη σταμάτησε το 1897 για να αρχίσει ξανά μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν, η εξόρυξη λιγνίτη δεν ήταν σταθερή,
εκτός από την περίοδο της γερμανικής Κατοχής (1941-44) όπου εντάθηκε σε μεγάλο βαθμό.
Το 1951 η ΔΕΗ αναλαμβάνει την υπόγεια εκμετάλευση των ορυχείων,
εφαρμόζοντας σύγχρονες και ασφαλέστερες μεθόδους εξόρυξης,
εξασφαλίζοντας την αύξηση της παραγωγής στους 750.000 τόνους το χρόνο.
Από τον χώρο του λιγνιτωρυχείου, που βρίσκεται στην περιοχή Μπρινιάς
και Μαρμαρένια του γειτονικού χωριού Άγιος Λουκάς,
ο λιγνίτης μεταφερόταν μέσω σιδηροδρομικής γραμμής στον Κάραβο Αλιβερίου
όπου χτίστηκε το πρώτο ατμοηλεκτρικό εργοστάσιο της χώρας.
με δυο γεννήτριες των 40.000 Kw.
Η ύπαρξη διαθέσιμων και ικανών λιγνιτικών αποθεμάτων
σε κοντινή απόσταση από το εργοστάσιο,
συνετέλεσε αφενός στη γρήγορη όσο και αποτελεσματική λειτουργία
του ατμοηλεκτρικού εργοστασίου.
Ένα σημαντικό πρόβλημα για τη λειτουργία και την ασφάλεια του ορυχείου
ήταν τα υπόγεια ύδατα της περιοχής.
Η παρουσία μεγάλης ποσότητας νερού από υπόγεια ρεύματα
απαιτούσε τη συνεχή απάντλησή του στην επιφάνεια
ενώ μετά την ολοκλήρωση των υπόγειων και επιφανειακών εξορυκτικών εργασιών
η περιοχή εμφανίζει ένα σύνθετο περιβάλλον
υδρολογικών, γεωχημικών και γεωτεχνικών συνθηκών.
Οι συνθήκες αυτές έχουν μελετηθεί και έχουν προταθεί και μέτρα
για τη μελλοντική ανάπτυξη της περιοχής
κατά τη μετα-εξορυκτική περίοδο.
'Όμως, το δυστύχημα του 1968 ήταν ίσως το πιο χαρακτηριστικό
που στοίχισε τη ζωή σε 7 εργάτες, σημάδεψε τη ζωή του τόπου
και χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη της τοπικής κοινωνίας.
Η εκμετάλευση των αποθεμάτων κρίθηκε οικονομικά ασύμφορη
στις αρχές της δεκαετίας του 1980,
οπότε και σταμάτησε τόσο η υπόγεια όσο και η επιφανειακή εξόρυξη.
Στο χώρο της επιφανειακής εξόρυξης, στην περιοχή Μαρμαρένια,
έχει απομείνει μια μεγάλη κοιλότητα στο έδαφος
που τα υπόγεια νερά της περιοχής έχουν μετατρέψει σε λίμνη.
Οι εγκαταστάσεις του ορυχείου έχουν εγκαταλειφθεί στη φθορά του χρόνου,
εκτός από ένα μικρό τμήμα των κτιρίων που υπήρχαν
και στεγάζουν τις ανάγκες του κλιμακίου μεταλλικών κατασκευών της ΔΕΗ.
Στις παρακείμενες του ορυχείου οικίες, που κατά τα χρόνια της λειτουργίας του
κατοικούσαν δεκάδες εργαζομένων με τις οικογένειές τους,
σήμερα διαμένουν ελάχιστοι.
ΠΗΓΗ: el.wikipedia
ΑΗΣ Αλιβερίου
Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την εκμετάλευση λιγνιτικών κοιτασμάτων
στη χώρα μας άρχισε στο Αλιβέρι (Εύβοια) το 1873.
Δυστυχώς, μια φοβερή πλημμύρα το 1897 κατέστρεψε όλες τις επιφανειακές
και υπόγειες εγκαταστάσεις εξόρυξης.
Η εκμετάλευση ξανάρχισε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1922 η ετήσια παραγωγή έφτασε τους 23.000 τόνους και διατηρήθηκε μέχρι το 1927.
Το επόμενο έτος η εκμετάλευση σταμάτησε για οικονομικούς λόγους.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η ανάγκη εξηλεκτρισμού της χώρας
οδήγησε στην απόφαση κατασκευής ατμοηλεκτρικού σταθμού στο Αλιβέρι,
που θα λειτουργούσε αποκλειστικά με λιγνίτη.
Το 1951 ανέλαβε η ΔΕΗ την υπόγεια εκμετάλευση των Ορυχείων στο Αλιβέρι,
κατορθώνοντας να αυξήσει την παραγωγή σε 750.000 τόνους το χρόνο
και να τροφοδοτήσει μονάδες συνολικής ισχύος 230 MW.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σταμάτησε η λειτουργία του λιγνιτωρυχείου Αλιβερίου.
Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την εκμετάλευση λιγνιτικών κοιτασμάτων
στη χώρα μας άρχισε στο Αλιβέρι (Εύβοια) το 1873.
Δυστυχώς, μια φοβερή πλημμύρα το 1897 κατέστρεψε όλες τις επιφανειακές
και υπόγειες εγκαταστάσεις εξόρυξης.
Η εκμετάλευση ξανάρχισε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1922 η ετήσια παραγωγή έφτασε τους 23.000 τόνους και διατηρήθηκε μέχρι το 1927.
Το επόμενο έτος η εκμετάλευση σταμάτησε για οικονομικούς λόγους.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η ανάγκη εξηλεκτρισμού της χώρας
οδήγησε στην απόφαση κατασκευής ατμοηλεκτρικού σταθμού στο Αλιβέρι,
που θα λειτουργούσε αποκλειστικά με λιγνίτη.
Το 1951 ανέλαβε η ΔΕΗ την υπόγεια εκμετάλευση των Ορυχείων στο Αλιβέρι,
κατορθώνοντας να αυξήσει την παραγωγή σε 750.000 τόνους το χρόνο
και να τροφοδοτήσει μονάδες συνολικής ισχύος 230 MW.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σταμάτησε η λειτουργία του λιγνιτωρυχείου Αλιβερίου.
ΠΗΓΗ: dei.gr
Δυο λόγια κι από εμάς..
Οι μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης του σχολείου μας,
επισκέφτηκαν το Ορυχείο και τον ΑΗΣ Αλιβερίου
στα πλαίσια των δραστηριοτήτων για το μάθημα της Φυσικής ΣΤ τάξης
για την ενέργεια.
Στο ορυχείο κάναμε ένα συγκινητικό ταξίδι στο παρελθόν του τόπου μας
και των ανθρώπων του!
Μέσα από τις φωτογραφίες και τα εκθέματα του μουσείου
κρεμάσαμε τα ρούχα μας, φορέσαμε τις ταυτότητές μας
πήραμε μαζί μας το κλουβί με το καναρίνι
και κατεβήκαμε στις βαθιές στοές!
Όταν βγήκαμε από το Μουσείο, νιώσαμε ευγνωμοσύνη
για το φως του ήλιου
και είπαμε ένα μεγάλο ευχαριστώ
στους ανθρώπους που δούλεψαν, κουράστηκαν
και κάποιοι έχασαν τη ζωή τους εκεί κάτω!.
Στο εργοστάσιο είδαμε το παρελθόν, το παρόν, αλλά και το μέλλον
του τόπου μας!
Πολλά έχουν ειπωθεί και θα ειπωθούν για το εργοστάσιο αυτό.
Σίγουρα πάντως, είναι η ιστορία των πατεράδων και των παππούδων μας
και ο σοβαρότερος λόγος που αναπτύχθηκε οικονομικά η περιοχή μας.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κ. Αίκα που μας ξενάγησε
και μας έμαθε τόσο σπουδαία πράγματα για την ενέργεια
και το εργοστάσιο.
Δείτε φωτογραφίες από την εκδρομή μας!