ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΥΣΤΟΥ

Καθώς μεγαλώνω, 

θέλω να μάθω όλο και πιο πολλά για τον κόσμο, για τη φύση, για τον άνθρωπο...

Η αναζήτηση, μόλις ξεκίνησε για μένα και νομίζω πως είμαι έτοιμη 

για να μάθω και να ανακαλύψω όσα περισσότερα μπορώ...

Γιατί ο καιρός περνάει...
σαν το καλoκαιρινό αεράκι

που τις πιο πολλές φορές είναι ζεστό παρά κρύο,

ή σαν τα φύλλα στα δέντρα που πέφτουν το φθινόπωρο

για να βγουν καινούρια την άνοιξη...

Νιώθω πως η ζωή μου είναι ένα δέντρο, κι εγώ ανεβαίνω πάνω του

προσπαθώντας να μην σπάσει το κλαδι και πέσω κάτω...

όμως, ακόμη κι αν πέσω, θα βρω τη δύναμη να πατήσω σε άλλο κλαδί

με περισσότερες δυνάμεις...

Κάποιοι με βλέπουν σαν να είμαι εγώ ένα κλαδάκι έτοιμο να σπάσει,

αλλά εγώ νομίζω πως είμαι πολλά περισσότερα

και με την πάροδο των χρόνων θα γίνω ένα μεγάλο δέντρο...

Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως δεν έχει σημασία τι πιστεύουν οι άλλοι για εμένα,

αλλά τι πιστεύω εγώ για τον εαυτό μου...

Ένα από τα όνειρά μου είναι να γίνω χορεύτρια, 

γιατί όταν χορεύω είναι σαν να ταξιδεύω σε έναν άλλο κόσμο,

μέσα από έναν ασημένιο δρόμο...

Δεν σκέφτομαι τίποτα...

Χορεύω και ζω στον δικό μου φανταστικό κόσμο...

κι είναι όμορφα γιατί είναι αυτό που πραγματικά θέλω...

γιατί πρέπει να κάνεις αυτό που σου αρέσει και το θέλεις πραγματικά, και το διασκεδάζεις...

Άσε τους άλλους να πιστεύουν ό,τι θέλουν...

Εσύ μόνο ξέρεις τι πραγματικά θέλεις, όχι οι άλλοι...

Εύχομαι όλα τα παιδιά του κόσμου

να βρουν τον ασημένιο δρόμο τους και να ακολουθήσουν το όνειρό τους...

το δικό τους όνειρο... όχι των άλλων...

Εβελίνα 

Μαθήτρια της ΣΤ΄τάξης

Μια έκθεση εμπνευσμένη από τον "Ασημένιο δρόμο"

στο ανθολόγιο "Με λογισμό και μ' όνειρο"